Веќе покажавме во една друга галерија дека не може туку-така да се пробие ципата на сонот и да се остане со непроменет светоглед. Но, тоа беа мирни соништа, залулани благо во љубопитност и убавина. Што ако сонот е кошмар од кој не може да се излезе ни со отворени очи? Што ако ѕверот демне и зад пријателскиот допир? Што ако во опачината на огледалото го видиме својот крај?