Александра Христов

Таа го мери Скопје по дожина и ширина. Остро, со задача во очите, лепи лица и прилики на ракав за секој да ги види во нивна полна слава. Вектори или фотографии, суви факти или серија емотивни изливи, тие полека, нежно, ја жигосуваат оската на времепросторот и растат... растат... растат... во Нејзино име, во Нејзин лик.

 
земи го $ нема да ме скршат идеја сникерс црвена
коцката мачјиот поглед алеа танго desolaxion
сина, сензуална зад оградата типот од патарина ходникот на ЕТФ елена и мостот
гореж солза модерната девојка водњанска партизанска (реприза)
кучето дух отсвири го срцето пира пред ѕидот автопортрет
раско уметност черги и опинци линија газда
каде сега?